ULULATUS

ULULATUS
ULULATUS
luporum propria vox: quam in bello Romanos imitatos esse, ex Iosepho colligere est, qui Iorapatenses iussit πρὸς τὸν ἀλαλαγμὸν τῶν ταγμάτων ἐπιφράξαι τὰ ὦτα, ὡς μὴ καταπλάγειεν, ubi Interpres, ad Legionum ululatum aures obturare, ne metu percellerentur. Nisi malis hîc vocem de quocumque graviore sono intellectam; cum Graecum ἀλαλαγμός quem cumque notet barritum, ululatum, iubilationem, sive Ducum, sive militum, qui vel ante pugnam, atque in ipsa pugna exsultare, vel post victoriam adeptam solent, uti supra vidimus ubi de Clamore militari. Placuisse autem is Romanis clamor videtur, in honorem lupae, quae Romulum cum fratre lactavit, et ab illo tempore in signis illorum eximium habuit locum. Sed et Romanos, tamquam lupae uberibus altos, luporum animos habere asserit ille, apud Iustin. l. 38. c. 6. unde lupi illi convitiô dicti, a Volscis Aequisque Ducibus, apud Livium, l. 3. c. 66. a Tecasino, Samnitium Duce, apud Velleium, l. 2. c. 27. quam in rem Bochartum vide, Hieroz. parte prier. l. 3. c. 10. Hinc ululata proelia, apud Statium, Theb. l. 9. v. 724. ubi tamen Lutatius ululanda legit, et lugubria ac mox luctu excipienda in telligit: uti ululata atria, i. e. omnia aedium spatia ululatu seu eiulatu femineô completa, habes apud eundem, l. 10. v. 567. Namque et clamor quilibet confusus hâc voce venit. Idem Poeta, l. 1. v. 328.
—— Ogygiis ululata furoribus antra
Deserit, et pingues Bacchaeo sanguine colles.
Ubi Bacchi festa indigitantur, magnô tumultu perstrepentia, quali deaster hic furens semper inducebatur, ut mille locis videre est, in Nonni Dionysiacis; adde Catullum, Epithalamiô Pelei, et Ovidium, l. 3. Met. Imo proprium Baccharum hoc verbum fecêre. Iuvenalis, Sat. 6. v. 316.
—— —— vinoque feruntur
Attonitae, crinemque rotant, ululantque Priapi
Maenades ——
Unde Bacchaei ululatus, Ovid. l. 11. Metam. v. 16.
Tympanaque et plausus et Bacchaei ululatus.
Quid autem in illis sacerrimis Orgiis inclamari et ululari solitum fuerit, vide supra voce Evoe. De Hecate tamen eadem vox occurrit, apud Virg il. l. 4. Aen. v. 609.
Nocturnasque Hecate triuris ululata per urbes etc.
Commune tandem tam laetis. quam in fortunatis rebus, id verbum. Lucanus de Scaeva. l. 6. v. 261.
Non tu bellorum spoliis ornare Tonantis
Templa potes; non tu laetis ululare triumfis.
Vide Casp. Barthium, Animadversion. Papin. ad Statium, Theb. lib. 1. cit. l. et l. 5. v. 729. quô posteriore locô exponit verba Poetae,
—— laetoque ululante tumultu.
Originem vocis quod spectat, ululare factum Becmanno, ex Graeco ὐλᾷν seu ὑλακτεῖν, latrare, quod ex Hebr. Gap desc: Hebrew, vel ex Graeco ὀλολύζειν, indidem deducendo, quod proprie de clamore dicebatur, quem tollebant, mactatâ victimâ, qui et sacri: intererant, ut ab Herodoto est adnotatum, morem hunc e Libya in Graeciam manâsse dicente, vide eum in Origg. L. L. p. 701. et 703.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • Sleep (programming language) — Infobox programming language name = Sleep logo = paradigm = procedural, scripting year = 2002 designer = Raphael Mudge developer = latest release version = 2.1 latest release date = release date|2008|07|01 latest test version = latest test date …   Wikipedia

  • ululato — ► sustantivo masculino culto Alarido o clamor. * * * ululato (del lat. «ululātus») m. Alarido o clamor. * * * ululato. (Del lat. ululātus). m. Clamor, lamento, alarido …   Enciclopedia Universal

  • Ululate — Ul u*late, v. i. [imp. & p. p. {Ululated}; p. pr. & vb. n. {Ululating}.] [L. ululatus, p. p. of ululare to howl, yell, shriek.] To howl, as a dog or a wolf; to wail; as, ululating jackals. Sir T. Herbert. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ululated — Ululate Ul u*late, v. i. [imp. & p. p. {Ululated}; p. pr. & vb. n. {Ululating}.] [L. ululatus, p. p. of ululare to howl, yell, shriek.] To howl, as a dog or a wolf; to wail; as, ululating jackals. Sir T. Herbert. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ululating — Ululate Ul u*late, v. i. [imp. & p. p. {Ululated}; p. pr. & vb. n. {Ululating}.] [L. ululatus, p. p. of ululare to howl, yell, shriek.] To howl, as a dog or a wolf; to wail; as, ululating jackals. Sir T. Herbert. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ululate — intransitive verb ( lated; lating) Etymology: Latin ululatus, past participle of ululare, of imitative origin Date: circa 1623 howl, wail • ululation noun …   New Collegiate Dictionary

  • Naenie — Dieser Artikel oder Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (Literatur, Webseiten oder Einzelnachweisen) versehen. Die fraglichen Angaben werden daher möglicherweise demnächst gelöscht. Hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und… …   Deutsch Wikipedia

  • Totenklage — Eng gefasst bezeichnet die Totenklage das durch Emotionen hervorgerufene Klagen über den Tod eines Menschen, zu dem man eine emotionale Beziehung hatte. Die Totenklage ist keine stille Trauer. Sie erfolgt für andere vernehmbar, vor allem durch… …   Deutsch Wikipedia

  • БАРДИТ —    • Bardītus,          боевая песня древних германцев, начинавшаяся полуслышным шепотом и доходившая постепенно до ужасающего крика. Вой, ululatus, женщин сопровождал ее. Tac. Germ. 3. Это слово, впрочем, не имеет ничего общего с кельтскими… …   Реальный словарь классических древностей

  • ululate — ululation, n. /ul yeuh layt , yoohl /, v.i., ululated, ululating. 1. to howl, as a dog or a wolf; hoot, as an owl. 2. to utter howling sounds, as in shrill, wordless lamentation; wail. 3. to lament loudly and shrilly. [1615 25; < L ululatus, ptp …   Universalium

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”